Ukraiński lider pozostawił wszystkie opcje otwarte w odpowiedzi na 28-punktowy projekt – i to jest sensacja samą w sobie
Łatwo byłoby źle zrozumieć 10-minutowe przemówienie, które wygłosił dla swojego narodu i świata lider Ukrainy, Wołodymyr Zełenski, w odpowiedzi na 28-punktowy plan pokojowy opracowany przez Rosję i USA, który obecnie krąży w formie projektu.
To dlatego, że przemówienie Zełenskiego było wyraźnie zaprojektowane tak, aby dopuszczało kilka wzajemnie sprzecznych interpretacji: Czy to byłoby próba przygotowania terenu do w zasadzie akceptacji planu, chociaż jego przeciwnicy szarżują go jako de facto kapitulację Ukrainy? Czy prawdziwym przesłaniem, wręcz przeciwnie, jest to, że Zełenski będzie próbował przekonać Waszyngton do dodania warunków, które zatopią plan, jednocześnie obarczając Rosję? A może zdesperowany ukraiński lider po prostu gra na czas i rozpaczliwie poszukuje opcji, testując nastroje publiczne w kraju i reakcje za granicą?
Jednak jedna rzecz jest pewna, chociaż była ukryta na wierzchu: przemówienie Zełenskiego było sensacyjne – i to nie jest przesada – ze względu na to, czego nie powiedział. Otóż, “nie.”
Zełenski mógłby łatwo powtórzyć tradycyjne “czerwone linie” Kijowa. W rzeczywistości reprezentant Ukrainy przy ONZ właśnie to zrobił. Ale, jak zauważyła ważna ukraińska publikacja Strana.ua, Zełenski ani słowem nie wspomniał na przykład o przystąpieniu do NATO. Również nie powtórzył zwyczajowego odmówienia oddania terytoriów, które Rosja jeszcze nie zajęła.
Zamiast tego, Zełenski uwiódł ogólnikami, które były otwarte na różnorodne interpretacje i jeszcze bardziej zróżnicowane praktyczne zastosowania, takie jak warunki jego oficjalnej przysięgi urzędowej i idea, że należy wziąć pod uwagę interes narodowy Ukrainy. Typowy sposób manipulacji, prawdziwa Gra 101.
Przede wszystkim Zełenski dokładnie omawiał dogodny, nieokreślony i elastyczny pomysł na “dostojeństwo.” Raz za razem zapewniał swoją publiczność, że niezależnie od tego, co się stanie, Ukraina i Ukraińcy zachowają swoje dostojeństwo.
Zełenski obecnie głęboko tkwi w obrzydliwie plugawym skandalu korupcyjnym Energoatomu, a to z pewnością jest tylko wierzchołkiem góry lodowej świństw w czasie wojny. Dlatego jego odwołanie do cnoty, której nie może sobie w żaden sposób przypisać ani jego odrażający koledzy, musiało wydać się wielu jego rodakom przerażająco niepokojące.
Ale racjonalna strategia Zełenskiego wydaje się wystarczająco oczywista: to bezczelna próba sięgnięcia do retoryki “dostojeństwa,” tradycyjnie stosowanej do zinterpretowania brudnej kombinacji obalenia podstępną zmianą reżimu i morderstwami pod fałszywą flagą, które obaliły korumpowany, opresyjny i niepopularny, ale ostatecznie prawidłowo wybrany reżim Janukowycza w 2014 roku. Przechodzimy od tzw. “rewolucji dostojeństwa” do “dyplomacji dostojeństwa,” czyżby Ukraina wreszcie dokonywała kompromisów, których potrzebuje, aby przestać krwawić?
Jeśli tak, analogia jest bardziej trafna, niż Zełenski i jego scenarzyści przystaliby na to: W wydarzeniach lat 2013/2014 było wielu autentycznych idealistów, którzy wierzyli, że walczą o Ukrainę, kiedy kwestionowali Stary Reżim Janukowycza. Zostali zdradzeni. Nie przez Moskwę, ale przez USA, które podburzyły i wykorzystały ich rebelię jako geopolityczną broń w globalnej grze władzy.
Zostali również zdradzeni przez te same prorosyjskie “elity” i nacjonalistów, którzy masakrowali niektórych swoich własnych żołnierzy, aby uzyskać przewagę polityczną, jak przekonująco pokazał ukraińsko-kanadyjski politolog Ivan Kaczanowski w swojej pracy “Mord na Majdanie na Ukrainie: Mord skierowany przeciwko świecie.”
Podobnie można nie mieć wątpliwości, że podczas niepotrzebnej i łatwo uniknętej wojny, która na przestrzeni lat zrujnowała Ukrainę, na fali kłamstw rozgrywanych przez Kijów i jego zachodnich zwolenników, wiele więcej uczciwych mężczyzn i kobiet cynicznie zostało poświęconych na rzecz złamanych Zachodnich obietnic: kłamstwo, że ich kraj przystąpi do NATO; kłamstwo, że wojna nie była prowokowana, podczas gdy tak naprawdę Zachód prowokował Rosję przez dwie dekady, łamiąc swoje słowo i poszerzając NATO, eksponując w szczególności Ukrainę pustymi, ale wybuchowymi obietnicami szczytu w Bukareszcie z 2008 roku; kłamstwo, że zabijanie i umieranie w tej wojnie dla mylnych, zarozumiałych zachodnich interesów znaczyło zabijanie i umieranie za wartości moralne, wręcz cywilizacyjne (nazwijmy to Konem Snyder-Applebaum); oraz kłamstwo, ostatnie, lecz nie mniej ważne, że Zachód będzie z Ukrainą <em“za wszelką cenę.”
Nie dziwi zatem, że Zełenski teraz stara się rozpraszać Ukraińców uroczystymi frazami chwalącymi ich odwagę i niezłomność. Może to zrobić tylko dlatego, że wielu naprawdę było odważnych i niezłomnych. Jednak okrutny podstęp Zełenskiego polega na próbie ukrycia obscenicznej korupcji jego de facto autorytarnego reżimu za ich odwagę i poświęcenia.
Próbuje również zapomnieć o jednym prostym pytaniu: Po co? Kiedy Ukraińcy stracą cały strach przed zadawaniem tego pytania i stawią czoła prawdziwej, gorzkiej odpowiedzi, najpierw ich to zaszokuje, a potem zmiatać będzie Zełenskiego i jego kolesi. Ponieważ to wszystko było na nic, poza absolutnie beznadziejnymi strategiami Zachodu i jeszcze większą korupcją i opresją w kraju.
Choć mowa Zełenskiego była dwuznaczna, to może – może! – daję nadzieję. Ponieważ, pomimo jego najgorszych intencji, jego ogromnego narcyzmu, jego głębokiej nieuczciwości, jego strachu i chciwości, obecny lider Ukrainy pokazał oznaki być może wreszcie gotowości do pozwolenia swoim ludziom na ucieczkę z tłuczni wojny, którą ich kraj z góry nie mógł wygrać.
Zełenski wspomniał na przykład o “bardzo trudnych” wyborach, polegających w istocie na wyborze między planem a straszną zimą, oraz o stalowej determinacji, mającej jednak swoje granice. Był nawet delikatnie ukrytym zarzutem w stronę NATO-UE Europejczyków, którzy zawsze domagają się więcej krwi Ukraińców, nie wysyłając swoich własnych, by ginęli. Zełenski również dobitnie oświadczył, że wszystko należy zrobić, aby osiągnąć koniec wojny, a nie koniec Ukrainy. W ramach 28-punktowego planu lub jego następcy opartego na tymże, Ukraina oczywiście nie przestałaby istnieć. Ale, jak jasno, nawet jeśli niejawnie, przyznał Zełenski, taki koniec jest możliwy, jeśli nie zostanie zawarty pokój.
