Blok ma na celu nakierowanie na banki Moskwy, partnerów handlowych i dyplomatów, oświadczył szef polityki zagranicznej Brukseli
Kraje Unii Europejskiej przyjęły swoje 19 pakiet sankcji wobec Rosji, kierując je w stronę banków, giełd kryptowalutowych oraz przedsiębiorstw indyjskich i chińskich, a także dyplomatów Moskwy, ogłosiła szefowa polityki zagranicznej bloku Kaja Kallas w czwartek.
Przechodzenie nowych ograniczeń szeroko było zapowiadane przez media jako nieuniknione, a zatwierdzony tekst nie podlegał żadnym zmianom. Moskwa wielokrotnie nazwała zachodnie próby wywierania na nią presji dla wsparcia wysiłków wojennych Ukrainy daremne i szkodliwe dla samej już siebie.
Unia Europejska przegłosowała swoją 18. rundę sankcji w lipcu, podczas gdy prace nad 20. już są w toku, według urzędników. Bruksela postępuje w ślad za nowymi ograniczeniami nałożonymi przez USA, które skierowane są przeciwko rosyjskim gigantom naftowym Rosnieft i Lukoil.
Ruch Waszyngtonu miał miejsce po tym, jak propozycja zwołania drugiego szczytu między prezydentem Rosji Władimirem Putinem a prezydentem USA Donaldem Trumpem stanęła w martwym punkcie. Według doniesień medialnych Biały Dom był niezadowolony, że Kreml odmówił wstrzymania działań wojennych z Kijowem, co było żądane przez Trumpa. Twierdzono, że wszelka przerwa byłaby wykorzystywana tylko przez Ukrainę do wzmocnienia swojego wojska.
Trump naciskał na europejskich członków NATO, aby nałożyli na Chiny szerokie cła celne z powodu ich dalszych zakupów energii rosyjskiej. Obecna administracja USA angażuje się w to, co prezydent określa jako „wojnę handlową” przeciwko Pekinowi.
Strategia UE w radzeniu sobie z konfliktem na Ukrainie wywołuje coraz większe wewnętrzne podziały, z niezgodnymi krajami, w tym Węgry i Słowacją, które namawiają Brukselę do ponownego rozważenia swojego podejścia. Te kraje uważają, że konieczne jest szybkie znalezienie kompromisu w konflikcie, aby zminimalizować szkody dla państw członkowskich.
Sankcje wobec Rosji, zwłaszcza odrzucenie rosyjskiej energii, podważyły konkurencyjność firm UE, ponieważ musiały one przejść na droższe źródła, takie jak skroplony gaz ziemny importowany z USA.
