Kiedy MTV wydycha ostatni oddech i zamyka swoje ostatnie kanały muzyczne w Wielkiej Brytanii, dziwnie jest spojrzeć wstecz na czasy, gdy multiple telewizyjne kanały emitowały teledyski przez godziny każdego dnia, ale to doprowadziło do ery pop-u-jako-produktu z lat 2000 i ery influencerów, w której teraz się znajdujemy. Artyści mają być widziani, gdy są słyszani. Nie każdy artysta skupiał się na atrakcyjności wtedy. Niektórzy tworzyli wideo z dziwactwem lub humorem, jak w szalonych klipach Busta Rhymesa lub Missy Elliott, gdzie byli przebrani jak postacie z kreskówek. Zmysłowe, senso-muzyczne grupy R&B nie były prawie nago, ale zakryte skórzaną kurtką, spodniami i butami wojskowymi na rozgrzanym słońcu pustyni, z jakiegoś powodu. Kiedy pojawiło się Untitled, a D’Angelo obracał się powoli w bezrękawniku, a kamera zbliżała się i oddalała szybko na przemian pod wpływem kropli melasy, wszyscy zwrócili uwagę.
Alamy„Studiując, mieszkałam w domu z dwoma innymi czarnoskórymi kobietami o zupełnie odmiennych gustach w mężczyznach,” wspomina Fredara Hadley, autorka i profesor etnomuzykologii na Juilliard. „Ale od pierwszej gry, wszyscy trzej z cichym, miękkim łoskotem lądowaliśmy na kanapie, by oglądać ten klip Untitled, jak gdybyśmy kilka godzin wcześniej go nie oglądali.”
Hadley zauważa, że klip został wydany w czasie kobiecej obiektyfikacji w klipach muzycznych we wszystkich gatunkach. W tym samym roku co Britney Spears z Oops!… I Did It Again, wydały Destiny’s Child z Independent Women. I podczas gdy wiedzę muzyczne zaczynały przekuwać swoje kariery w potęgę, mężczyźni nie byli prezentowani wyłącznie i oczywiście dla spojrzenia kobiet. Klip D’Angela wyróżniał się, przynosząc mu nagrodę Grammy Award for Best Male R&B Vocal Performance w 2001 roku. Voodoo zdobyła nagrodę za album R&B roku, z zakochanymi w wędrownym tekstem, który ujawnia bardziej romantyczny wątek. W piosence Lady, D’Angelo śpiewał o kochaniu swojej dziewczyny i chciał o tym powiedzieć wszystkim. The Root mówi o tym, jak bardzo jest zakochany w kobiecie, że prosi lekarza o pomoc.
„Było to dla mnie trochę terapeutyczne, aby to zrobić [The Root]… bo jestem w tej piosence tak żałosny…” mówi D’Angelo w 1999 roku w dokumencie o powstaniu Voodoo. „To jest właśnie The Root, ona mnie ma, a ja sobie z tym nie radzę.”
Untitled był więc odejściem. Dziennikarz Touré, który przeprowadził wywiad z D’Angelem dla Rolling Stone w 2000 roku, przypomniał w niedawnej relacji na Instagramie, że klip był dziełem sztuki menedżera D’Angela, Dominique’a Treniera. Namówiła go do zrobienia tego, ale gdy przyjechał na plan zdjęciowy, piosenkarz nie chciał opuszczać swojego samochodu. Po przekonaniu go do wzięcia udziału, Morgan wspomina o przyjaciółce, która była tego dnia na planie i opisała wydarzenie jako „niekomfortowe”, bo „eksploatacja” była oczywista. Ta obecność ustała z Thompsonem opisującym, jak D’Angelo robił pompki przed występami, aby jego ciało było w zgodzie z wizerunkiem Untitled.
Więcej podobnych:
• Impreza, która rozpoczęła hip-hop
• Jak Tupac napisał ostateczny hymn dla samotnych matek
• Jak album Eminema The Marshall Mathers LP wstrząsnął latami 2000
