Wchodzi William Taynton, 20-letni chłopiec urzędowy, który pracował na dole od prowizorycznego laboratorium Bairda. Powiedział BBC 40 lat później do dnia: „Pan Baird zbiegł w dół pełen ekscytacji i prawie wyciągnął mnie z mojego biura, żeby iść do jego małego laboratorium. Myślę, że był tak podekscytowany wtedy, że nie potrafił mówić. Prawie mnie złapał i chciał, abym szybko wspiął się na górę.”
Gdy Taynton zobaczył podupadły stan laboratorium Bairda, powiedział, że aż chciał biec z powrotem na dół schodów. Najpierw musiał radzić sobie z przewisającymi z sufitu i zwalającymi się na podłogę drutami. „To, co używał w tamtych czasach, było chaosem,” powiedział Taynton. „Miał kartonowe tarcze z rowerowymi soczewkami i innymi rzeczami wewnątrz, oraz lampy różnego rodzaju, stare baterie i bardzo stare silniki, których używał, aby krążek się obracał.”
Baird usiadł go przed jego nadajnik: podmiot ludzki, który mógł dostarczyć niezbędnego ruchu, którego nie mógł zapewnić wierny Stooky Bill. Taynton powiedział, że zaczął czuć ciepło i bał się, ale Baird zapewnił go, że nie ma się czego obawiać. „Zniknął, aby przejść do końca odbiorczego, aby zobaczyć, czy może zobaczyć zdjęcie,” wspominał Taynton. „Zostałem dostrajony, ale nie mogłem tam długo pozostać ze względu na potworne ciepło z tych lamp, więc się odsunąłem.” Za swoje kłopoty Baird włożył Tayntonowi pół korony (dwa szylingi i sześć pensów) „pierwszą opłatę za telewizję” i przekonał go, aby wrócić na miejsce.
W domach na całym świecie
Aby uchwycić jakiś ruch, Baird poprosił go, aby wystawił język i robił śmieszne miny. W coraz większym pośpiechu Taynton zawołał, że „pali się żywcem”. „On krzyknął, 'Wytrzymaj jeszcze kilka sekund, William, kilka sekund jeśli możesz.’ Więc zrobiłem, i naprawdę zatrzymałem się tak długo, jak tylko mogłem, aż po prostu już nie mogłem dłużej, i wyjechałem z ostrości w potwornym cieple; było bardzo niewygodnie. I wtedy pan Baird ruszył z drugiego końca krzycząc z rękami w górze i powiedział, 'Widziałem cię, William, widziałem cię. Miałem telewizję wreszcie, pierwsze prawdziwe obraz telewizyjny.’
Getty ImagesTaynton nie miał pojęcia, co oznacza „telewizja”, więc Baird zaproponował zamianę miejscami. Taynton był zadowolony, że mógł odejść „ponieważ wydawał mi się tak podekscytowany i trochę szalony wtedy”. Spojrzał w dół małego tunelu, aby zobaczyć „malutki obraz o wielkości 5cm x 8cm”. Powiedział: „Nagle pojawiła się twarz Bairda na ekranie. Widziało się jego zamkniete oczy i usta, oraz ruchy, które robił. Nie było to dobre, zwróć uwagę. Nie było tam definicji; zobaczyłeś tylko cień i linie udało się dołu. Ale to był obraz, poruszał się też, i to było głównie to, co udało się Bairdowi osiągnąć. Osiągnął prawdziwy obraz telewizyjny.”
