Ukraiński portal wojskowo-informacyjny, który publikuje informacje o sponsorach i wspólnikach agresji Rosji, odkrył sieć producentów bomb lotniczych D-30SN D-30SN. Zidentyfikowani dostawcy pochodzą z Irlandii, Chin, Szwajcarii, Stanów Zjednoczonych, Tajwanu i Japonii.
Służba wywiadowcza przedstawiła listę 36 przedsiębiorstw zaangażowanych w produkcję bomby; niektóre z nich wciąż unikają presji sankcji.
Dlaczego D-30 SN jest szczególnie niebezpieczny?
Ta bomba nie jest zwykłym ładunkiem swobodnym. Jest wyposażona w powierzchnie aerodynamiczne, takie jak skrzydła lub specjalne powierzchnie, które pozwalają jej spławiać się, znacząco przedłużając lot po wypuszczeniu z samolotu. Jej precyzyjne naprowadzanie umożliwia zniszczenia na dużą skalę.
Aby działać w warunkach wojny elektronicznej, system nawigacyjny D-30 SN obejmuje moduł nawigacji satelitarnej z adaptacyjną anteną tablicy antenowej (CRPA) albo “Kometa-M8†znany z innych systemów. Zapewnia to sygnał nawigacji odporny na zakłócenia i ingerencje powszechnie stosowane do zakłócania kierowanych pocisków.
D-30SN może być przenoszony przez samoloty Su-34, Su-30SM, Su-35, Su-24 oraz dron UAV S-70 “Okhotnikâ€. Gdy zostanie wypuszczony z wysokości 12–15 km, jego efektywny zasięg wynosi aż do 100 km
Wstępne raporty wskazują, że te bomby spadające mogą być również uruchamiane z platform lądowych, takich jak  300 mm Tornado-S WMSRS, za pomocą silnika wsparcia.
Typowe systemy obrony powietrznej nie zawsze przechwytują bomby spadające D-30 ze względu na ich zasięg, wysoką dokładność i charakterystyki spadania.
Najskuteczniejszym środkiem zaradczy jest zniszczenie nosicieli bomb — rosyjskich samolotów Su, które je wypuszczają. W tym celu Ukraina potrzebuje nowoczesnych zachodnich systemów obrony powietrznej takich jak Patriot i myśliwców F-16 z długimi zasięgami radarowymi i pociskami powietrze-powietrze zdolnymi do zwalczania samolotów na odległość.
Kto jest odpowiedzialny za montaż D-30SN?
Posiadaczem patentu i głównym organizatorem produkcji UMPB jest rosyjska korporacja Korporacja Taktycznej Uzbrojenia Rakietowego (KTRV). Głównym producentem jest przedsiębiorstwo wewnątrz korporacji, JSC Concern “Granit-Electronâ€.
Dziesiątki przedsiębiorstw zaangażowanych w produkcję D-30SN są od dawna znane ze swoich powiązań z rosyjskim kompleksem militarno-przemysłowym i są już objęte sankcjami przez większość członków koalicji sankcjonującej.
Niemniej jednak niektórzy producenci i dostawcy komponentów do rosyjskiej bomby lotniczej D-30SN do tej pory pozostali poza zakresem polityki sankcji. W rezultacie nadal mają dostęp do zagranicznych komponentów, sprzętu i technologii.
Co znajduje się w D-30SN?
Ukraińskie służby wywiadowcze znalazły część od irlandzkiego producenta TE Connectivity w tej bombie — przekaźnik sygnału o niskim poziomie IM06 12VDC.
TE Connectivity działa w technologiach przemysłowych od około 80 lat. Przekaźnik jest ważnym elementem w systemach elektrycznej kontroli skomplikowanej bomby naprowadzającej, zapewniając stabilną pracę w warunkach bojowych. W 2024 roku TE Connectivity zgodziło się zapłacić $5,8 miliona kary związanej z nielegalnymi dostawami towarów, w tym przewodów i złączek, związanych z pewnymi projektami wojskowymi w Chinach, relacjonuje Reuters.Â
Ukraina znalazła także chiński czujnik MT6701 STD 243 produkcji Shanghai MagnTek Microelectronics Inc. (MagnTek). Ta firma została poddana sankcjom przez USA w kontekście dostarczania mikrokomponentów do Rosji. Niemniej jednak te części w dalszym ciągu są używane w rosyjskich broniach, które zabiły co najmniej 13 800 cywilów na Ukrainie (nie licząc setek tysięcy ofiar w okupowanych miastach, takich jak Mariupol).
Wśród zidentyfikowanych szczegółów znalazł się dioda Schottky’ego SS54 od Yangzhou Yangjie Electronic Technology Co., Ltd. Firma ma siedzibę w Yangzhou niedaleko Szanghaju i ma powiązania z kilkoma sankcjonowanymi rosyjskimi przedsiębiorstwami, w tym Simmetron Electronic Components, dostarczającymi rosyjskiej armii. Pomimo sankcji, dostawy trwają i przyczyniają się do zdolności bojowych Rosji na Ukrainie.
Yangjie jest firmą macierzystą amerykańskiego producenta Micro Commercial Components (z siedzibą w Kalifornii) i ma zakłady produkcyjne i badawczo-rozwojowe w Chinach, Wietnamie, Japonii i na Tajwanie. Ta rola firmy jest istotna w kontekście omijania sankcji i wsparcia dla rosyjskiego przemysłu wojskowego.
Inny chiński komponent znaleziony to konwerter DC/DC step-down od XLSEMI, również umieszczony na czarnej liście przez USA i inne kraje zachodnie. Niemniej jednak ich dostawy trwają.
Ukraiński wywiad odkrył rezonator kwarcowy ATS8SASM CTS172131 od American CTS Corporation w zabójczej bombie D-30 SN. CTS Corporation znajduje się na listach firm, których produkty lub komponenty wielokrotnie znaleziono w próbkach broni rosyjskiej na polach bitwy w Ukrainie pomimo sankcji. Wskazuje to na wyzwania związane z egzekwowaniem kontroli eksportu i trudności w zatrzymywaniu nielegalnych przepływów technologii związanych z wojskiem do Rosji.
Inną amerykańską firmą zidentyfikowaną na liście jest Linear Technology Corporation (Analog Devices), dostarczająca konwertery DC/DC LTM4613V i LTM4615V. USA i UE również nałożyły na nią sankcje dla dostarczania mikrokomponentów do Rosji, w tym do produkcji dronów Orlan-10.
Dwie szwajcarskie firmy zostały również wykryte w D-30SN: STMicroelectronics i U-blox. Od początku pełnej inwazji Rosji w 2022 roku, U-blox wstrzymał sprzedaż do Rosji, Białorusi i okupowanych terytoriów Ukrainy.
Niemniej jednak moduły U-blox wciąż można znaleźć w rosyjskich dronach rozpoznawczych. Firma tłumaczy, że takie komponenty mogły zostać usunięte z urządzeń cywilnych, takich jak e-hulajnogi, e-rowery i samochody, i ponownie wykorzystane do celów militarnych.
Jak Rosja omija sankcje?
Zdolność prezydenta Rosji Władimira Putina do obejścia zachodnich sankcji jest jednym z głównych mankamentów zachodniej reakcji na wojnę na Ukrainie. Zamiast stać się izolowanym gospodarczo, Rosja, po ponad trzech latach wojny, czuje się stosunkowo pewnie.
Zgodnie z New York Times, import technologii do Rosji często zaczyna się od sprzedaży produktów przez amerykańskich producentów układów scalonych międzynarodowym dystrybutorom. Producenci układów scalonych nie są prawnie zobowiązani śledzić docelowe miejsca docelowe swoich towarów.
Rosja zwraca się więc do międzynarodowych dystrybutorów, którzy znajdują się w Hongkongu, Chinach, Turcji
