Najdziwniejszy dinozaur na świecie jest jeszcze bardziej dziwny, niż pierwotnie sądzono…
Badania opublikowane w Nature 27 sierpnia raportują, że Spicomellus afer miał broń na ogon ponad 30 milionów lat przed jakimkolwiek innym ankylozaurem, a także unikalną kostną obrożę obramowaną metrowymi kolcami wystającymi z obu stron szyi.
Spicomellus to najstarszy ankylozaur na świecie, żyjący ponad 165 milionów lat temu w środkowej jurze, niedaleko obecnego marokańskiego miasta Boulemane. Był to pierwszy ankylozaur znaleziony na kontynencie afrykańskim.
Nowe szczątki Spicomellus znalezione przez zespół paleontologów pomogły rozwijać pierwotny opis tego nietypowego zwierzęcia. Pierwotny opis gatunku został opublikowany w 2021 roku i opierał się na jednej kości żebrowej. Teraz zespół wie, że zwierzę miało kostne kolce zrośnięte i wystające ze wszystkich żeber, cechę niewidzianą u jakiegokolwiek innego gatunku kręgowca żyjącego lub wymarłego. Miał długie kolce, mierzące 87 centymetrów, które autorzy uważają, że byłyby jeszcze dłuższe w trakcie życia zwierzęcia, wychodzące z kostnej obroży otaczającej jego szyję.
Prof. Susannah Maidment z Muzeum Historii Naturalnej w Londynie i Uniwersytetu w Birmingham, która współprzewodniczyła zespołowi badaczy powiedziała: „Odkrycie tak złożonej zbroi u wczesnego ankylozaura zmienia nasze zrozumienie tego, jak ewoluowały te dinozaury. Pokazuje to, jak istotne są dinozaury Afryki, oraz jak ważne jest poprawienie naszego zrozumienia o nich.”
„Spicomellus miał różnorodność płyt i kolców rozciągających się na całym jego ciele, włącznie z metrowymi kolcami na szyi, ogromnymi kolcami skierowanymi w górę nad biodrami, oraz całym szeregiem długich, ostrzy podobnych do szabli, elementów pancerza złożonego z dwóch długich kolców oraz płyt pochylonych na ramieniu. Nigdy wcześniej nie widzieliśmy takiej zbroi u żadnego zwierzęcia.”
„Jest to szczególnie dziwne ze względu na to, że jest to najstarszy znany ankylozaur, więc moglibyśmy oczekiwać, że późniejszy gatunek odziedziczyłby podobne cechy, ale tak się nie stało.”
Współprzewodniczący projektu, profesor Richard Butler z Uniwersytetu w Birmingham, powiedział: „Zobaczenie i zbadanie skamieniałości Spicomellus po raz pierwszy wprawiło nas w dreszcze. Po prostu nie mogliśmy uwierzyć, jakie to było dziwne i jak zupełnie różniło się od jakiegokolwiek innego dinozaura, czy też jakiegokolwiek innego znanego nam żyjącego lub wymarłego zwierzęcia. To zmienia wiele z tego, co myśleliśmy, że wiemy o ankylozaurach i ich ewolucji, i pokazuje, ile jeszcze jest do nauczenia się o dinozaurach”
Twórcy postulują, że ten zestaw kolców mógł być używany do przyciągania partnerów i pokazywania się rywalom. Co ciekawe, podobna zbroja pokazowa nie została jeszcze znaleziona u żadnego innego ankylozaura, przy czym późniejsze gatunki posiadały pancerze prawdopodobnie bardziej funkcjonujące obronnie.
Jednym z wyjaśnień tego jest, że w miarę ewolucji większych drapieżnych dinozaurów w kredzie, jak również większych mięsożernych ssaków, krokodyli i węże, wzrastające ryzyko drapieżnictwa mogło sprawić, że zbroje ankylozaurów stały się prostsze i bardziej obronne.
Jedną cechą wczesnych ankylozaurów, która mogła przetrwać, jest jednak ich broń ogonowa. Chociaż koniec ogona Spicomellus’ nie został odnaleziony, zachowane kości sugerują, że miał pałkę lub podobną broń ogonową.
Niektóre kręgi ogonowe są zrośnięte razem, tworząc strukturę znana jako rękojeść, która została znaleziona tylko u ankylozaurów z pałką ogonową. Jednak wszystkie te zwierzęta żyły miliony lat później w kredzie.
Autorzy badania wierzą, że połączenie broni ogonowej i tarczy pancernej chroniącej biodra sugeruje, że wiele kluczowych adaptacji ankylozaurów już istniało w czasach Spicomellus.
Odkrycie podkreśla znaczenie zapisów kopalnych w rozwiązywaniu zagadek ewolucyjnych oraz pogłębianiu naszego zrozumienia geograficznego rozmieszczenia dinozaurów. Pomaga również rozbudzić wyobraźnię publiczną na temat dinozaurów w miarę poznania coraz to bardziej zaskakujących cech gatunków takich jak Spicomellus.
Profesor Driss Ouarhache, kierownik marokańskiego zespołu z Université Sidi Mohamed Ben Abdellah, który współtworzył badania, powiedział: „To badanie pomaga rozwinąć marokańską naukę. Nigdy wcześniej nie widzieliśmy dinozaurów takich jak te, i wciąż jest wiele więcej, co ta region ma do zaoferowania.”
Pozostałości Spicomellus afer, które stanowią podstawę tego badania, zostały wyczyszczone i przygotowane na Wydziale Geologii Wydziału Nauk Ścisłych Dhar El Mahraz w Fezie, Maroko, przy użyciu sprzętu naukowego dostarczonego przez University of Birmingham’s Research England International Strategy and Partnership Fund. Skamieniałości te są teraz skatalogowane i przechowywane na tej stronie.
To badanie jest częścią Tematu Badań nad Ewolucją Życia Muzeum Historii Naturalnej, które ma na celu odkrycie przyczyn i konsekwencji zmian ewolucyjnych i środowiskowych, co jest kluczowe dla zrozumienia życia na Ziemi. Jest to również wkład z The Earth Heritage Network na Uniwersytecie w Birmingham, który dąży do opracowania nowych sposobów wykorzystania zasobów paleontologicznych dla dobra społeczeństwa.
