Głębokie zdjęcie międzygwiezdnego komety 3I/ATLAS, który jest tylko trzecim znanym gościem naszego układu słonecznego z innych miejsc, zaskakuje. Wydaje się być zupełnie inny niż komety z naszej galaktycznej okolicy. Kiedy zbliżał się do słońca, wokół niego szybko powiększała się otoczka pary wodnej i gazu, która zawierała znacznie większe ilości dwutlenku węgla niż zwykle w kometach naszego układu słonecznego. Światło komety było też znacznie bardziej czerwone, wskazując na potencjalnie nietypową chemię powierzchni. Rozpoczęła ona uwalnianie gazów w stosunkowo dużych odległościach od słońca, co sugeruje, że może nie zbliżyła się do innej gwiazdy od setek milionów lat lub od momentu opuszczenia swojego układu gwiazd.
Martin Cordiner z Centrum Lotów Kosmicznych NASA w Maryland i jego koledzy odkryli, że 3I/ATLAS produkuje znaczne ilości gazu cyjanowodorku i jeszcze większe ilości gazowego metanolu za pomocą interferometru ALMA w Chile. „Molekuły takie jak cyjanowodór i metanol występują w śladowych ilościach i nie są dominującymi składnikami naszych własnych komet” – mówi Cordiner. „Tutaj widzimy, że tak naprawdę w tej obcej komecie są one bardzo obfite”.
Cordiner i jego zespół znaleźli, że gaz cyjanowodorowy pochodził z relatywnie blisko skalnego jądra komety i był produkowany w ilościach od ćwierci do pół kilograma na sekundę. Metanol również został znaleziony w jądrze, ale wydawało się, że jest produkowany w znacznych ilościach w głowie komety, która jest długim ogonem kurzu i gazu oddalonym o wiele kilometrów od samej komety.
Metanol pojawił się w znacznie większych ilościach niż cyjanowodór – około 40 kilogramów na sekundę – i stanowi około 8 procent całkowitej pary pochodzącej z komety, w porównaniu do około 2 procent dla standardowych komet układu słonecznego. Różnice w lokalizacji tych dwóch molekuł sugerują również, że jądro komety nie jest jednorodne, co może w końcu powiedzieć nam, jak powstała – mówi Cordiner.
Mimo że metanol jest stosunkowo prostym związkiem węgla, jest to kluczowy kamień milowy w produkcji bardziej skomplikowanych molekuł niezbędnych dla życia, i najprawdopodobniej jest produkowany w dużych ilościach, gdy zachodzą inne reakcje chemiczne, które prowadzą do produkcji tych molekuł. „Wydaje się całkowicie niemożliwe chemicznie, abyś mógł przejść na ścieżkę do bardzo dużej złożoności chemicznej bez produkcji metanolu” – mówi Cordiner.
Josep Trigo-Rodríguez z Instytutu Nauk Kosmicznych w Hiszpanii i jego koledzy przewidują, że kometa bogata w metale, takie jak żelazo, również powinna produkować stosunkowo dużo metanolu, ponieważ cieczna woda, uwolniona przez ciepło słońca, zaczęłaby przenikać przez jądro komety i reagować chemicznie z jej związkami żelaza – proces, który powinien stworzyć metanol. Stwierdzenie obecności metanolu w głowie komety może więc wskazywać, że kometa jest stosunkowo bogata w metale.
