Następujący jest fragmentem naszego newslettera Lost in Space-Time. Co miesiąc zagłębiamy się w fascynujące pomysły z całego wszechświata. Możeszzapisać się na Lost in Space-Time tutaj.
Adolf Hitler zmarł 30 kwietnia 1945 roku. Co najmniej taka jest oficjalna historia. Jednak garstka historyków podważyła dowody i twierdziła, że Führer uciekł z rozdartego przez wojnę Berlina i gdzieś nadal ukrywa się. Chociaż ta druga relacja jest dziś powszechnie uznawana za bezpodstawne teorię spiskową, żaden racjonalny historyk nie kwestionowałby faktu, że choćby były sporne dowody, istniał przynajmniej „fakt sprawy”. Hitler zmarł tego dnia albo i nie. Nie miałoby sensu twierdzić, że Hitler był żywy i martwy 2 maja 1945 roku. Jednak zastąpmy Adolfa Hitlera słynną kotem Erwina Schrödingera, a „fakty sprawy” historyczne stają się poważnie mętne.
[CONTEXT: Omówienie historii Adolfa Hitlera w kontekście teorii kwantowej]
Schrödinger był jednym z twórców mechaniki kwantowej, najbardziej udanej teorii naukowej w historii. Mechanika kwantowa leży u podstaw całej chemii, fizyki cząstek, nauk o materiałach, biologii molekularnej i znacznej części astronomii, dostarczając nam oszałamiających technologicznych cudów, od laserów po smartfony. Problem polega na tym, że pomimo wszystkich swoich zwycięstw, mechanika kwantowa na najniższym poziomie wydaje się nie mieć sensu.
W codziennym życiu zakładamy, że istnieje „realny” świat „tam na zewnątrz”, w którym obiekty takie jak stoły i krzesła posiadają określone, zdefiniowane cechy, takie jak położenie i orientacja, niezależnie od tego, czy ktoś patrzy. Kiedy obserwujemy obiekt w makroświecie, po prostu odkrywamy już istniejącą rzeczywistość. Ale mechanika kwantowa zajmuje się mikroświatem atomów i cząstek subatomowych, gdzie rzeczywistość rozpływa się w niepewności i zamazaniu.
[FACT CHECK: Źródłosłów mechaniki kwantowej i jej zastosowań]
Niepewność kwantowa implikuje, że przyszłość nie jest w pełni determinowana przez teraźniejszość. Na przykład, jeśli elektron zostanie wystrzelony znaną prędkością w kierunku cienkiej barierki, może odbić się lub przejść przez barierkę i odlecieć na drugą stronę. Albo jeśli atom zostanie wzbudzony, następną mikrosekundę może nadal być pobudzony, lub mógłby się rozpadać i emitować foton. W obydwu przypadkach nie możemy przewidzieć z pewnością, co się stanie; można podać tylko szanse zakładane.
[FACT CHECK: Przykład z elektronem i atomem do ilustracji niepewności kwantowej]
