W 1944 r. Erwin Schrödinger opublikował książkę zatytułowaną „What Is Life?”. Fizyk, znany z paradoksu z żywym i martwym kotem, z pewnością lubił zagadki. Do dziś nie istnieje dobra definicja życia. Ogólnie przyjmuje się, że życie wymaga minimum dwóch rzeczy: metabolizmu i reprodukcji. Pytanie, jak chemia przekształciła się w biologię miliardy lat temu, nadal pozostaje otwarte.
Teraz zaskakujący katalizator pojawił się jako potencjalny inicjator pierwszego życia – i jest to substancja, którą zazwyczaj kojarzymy z chorobami śmiertelnymi.
Postępy w genetyce molekularnej ujawniły, że wszystkie istniejące obecnie na Ziemi formy życia pochodzą od jednego organizmu zwanego ostatnim uniwersalnym przodkiem wspólnym, czyli LUCA, który pojawił się około 4 miliardów lat temu. Wiemy także, że nasza planeta ma około 4,5 miliarda lat. To w ciągu pierwszych pół miliarda lat spontanicznie syntetyzowane były proste, a następnie bardziej skomplikowane, cząsteczki organiczne, które stopniowo ewoluowały w prymitywne, jednokomórkowe LUCA. Jak doszło do tego?
Biolodzy od dawna dyskutowali, która kluczowa molekuła życia pojawiła się jako pierwsza. RNA – kuzyn DNA – był jednym z faworytów, ponieważ część RNA mogła się kopiować. Jednakże te cząsteczki wydają się zbyt niestabilne, aby rozwinąć się w życie. Inna możliwość to białka. Tutaj problemem jest to, że nie są one zdolne do reprodukcji. Teraz niektórzy badacze sugerują rozwiązanie tych barier – i pochodzi ono z nieoczekiwanego źródła.
[Context: Artykuł omawia badania naukowe na temat pochodzenia życia na Ziemi. Pierwsze życie jest często badane przez naukowców w ramach teorii RNA oraz białek.]
[Fact Check: Ostatni uniwersalny wspólny przodek, LUCA (ang. Last Universal Common Ancestor), to kluczowy punkt we współczesnej debacie na temat pochodzenia życia na Ziemi.]
