Osy w Zatoce Kalifornijskiej polowały na młode rekiny wielkie białe, używając sprytnej taktyki: przewracając je do góry nogami, aby stworzyć je bezruchu. Odkrycie sugeruje, że w regionie może istnieć wcześniej nierozpoznana grupa orków [Orkas specialising in hunting sharks].
Tylko kilka populacji orków znane jest z polowania na rekiny [orca populations are known to feed on sharks], a jeszcze mniej zostało znalezionych spożywających wielkie białe (Carcharodon carcharias). Na przykład, w 1997 roku udokumentowano, jak orki (Orcinus orca) przy wybrzeżu San Francisco zabiły rekina wielkiego, a w 2023 roku rekina białego w Australii pokazały ślady ataku orków [orcas were documented killing a great white in 1997, and a great white carcass near Australia showed signs of an orca attack in 2023]. Ale do niedawna znano tylko jedną znaną instancję, zarejestrowaną w RPA, w której zwierzęta polowały na młode rekiny wielkie białe [one known instance, recorded in South Africa, of the animals preying on juvenile great white sharks].
Jesús Erick Higuera-Rivas, niezależny biolog morski w Meksyku, i jego koledzy uchwycili nagrania wideo orków z Zatoki Kalifornijskiej, które polowały na młode rekiny wielkie białe podczas dwóch osobnych okazji. Pierwsza, nagrana w sierpniu 2020 roku, pokazała pięć samic orków pracujących razem, aby wypchnąć młodego rekina wielkiego białego na powierzchnię. „Orki taranowały rekina wielkiego, żeby go przewrócić do góry nogami”, mówi Higuera-Rivas.
Manewr zmusił rekina do stanu tymczasowej paraliżu, zwanej niezdolnością do tonicznych ruchów. Pozwoliło to też orkom sięgnąć do bogatego w energię wątroby rekina, które podzieliły między sobą. Kilka minut później grupa powtórzyła atak na innego dorastającego wielkiego białego. W sierpniu 2022 roku zespół badawczy nagrał inną grupę pięciu orków używających tej samej techniki, aby polować na młodego wielkiego białego w tym samym miejscu i w tym samym porze roku.
Badacze zidentyfikowali niektóre z orków z pierwszego incydentu jako te, które wcześniej widziano polujące na rekiny wieloryby i rekiny biała. Materiał z drugiego incydentu nie był wystarczająco jasny, aby określić, czy orki te należały do tej samej grupy. „Ale to bardzo prawdopodobne” – mówi Higuera-Rivas.
Populacje orków znacznie różnią się w zależności od miejsca ich lokalizacji. „Orki są maszynami do polowania. Są jak snajperzy – używają konkretnych strategii polowania, bardzo konkretnych w zależności od swojej ofiary” – mówi Higuera-Rivas. Te odkrycia sugerują, że orki należą do dotychczas nierozpoznanej grupy drapieżnych rekina [suggest the orcas belong to a previously unrecognized shark-eating group].
„Mamy teraz przykład innej unikalnej strategii żywieniowej, która prawdopodobnie nie jest współdzielona przez żadną inną grupę orków na świecie” – mówi Andrew Trites z Uniwersytetu Kolumbii Brytyjskiej w Kanadzie. Jednak potrzeba więcej badań, aby upewnić się, czy orki mogą być odgałęzieniem tych z Pacyfiku Północno-Zachodniego, które polują na inne rodzaje rekina [more research is needed to know for sure, as the orcas could be an offshoot of those from the Pacific Northwest that hunt other types of sharks], dodaje.
