10 najbardziej przerażających momentów w filmie

Sędzia Doom pokazuje swoje prawdziwe ja w Kto podszedł do Królika Rogera? (1988)

Pastiche Roberta Zemeckisa łączący akcję na żywo i kreskówki przypominający Chinatown podkreśla przemoc i sadystyczny charakter kreskówek, gdzie zarówno „toony”, jak i ludzie zostają porażeni prądem, pozbawieni ręki, zgnieceni i traumatyzowani w różnorodny sposób. W ostatecznej, przerażającej scenie widzimy jak czarny charakter Christophera Lloyda, Sędzia Doom, zostaje przejechany przez walec drogowy, pojawiając się po drugiej stronie splaszczony jak naleśnik, ujawniając, że tak naprawdę jest kreskówką w przebraniu. Odrywa się od podłogi, kroczy jak zapałka do pompy balonowej, aby się nadmuchać, a jego oczy wypadają, odsłaniając krwisto czerwone kreskówkowe gałki oczne. Krzyczy falsetem, gdy z butów wylatują sprężyny, z oczu wypadają noże i odbija się, tarzając po pomieszczeniu trzymając piły tarczowe, które pojawiły się w jego dłoniach. Prawdziwy materiał na koszmary dla pokolenia dzieci, które widziały plakat z kreskówkowym królikiem i naciskały „play”, spodziewając się rozrywki w stylu Bugs Bunny. (Robert Freeman)

Alamy

Wielkie odkrycie w Mów Nie ze Złem (2022)

Ten horror (który doczekał się słabszego amerykańskiego remaku w 2024 roku) sprawi, że zastanowisz się dwa razy zanim zaprzyjaźnisz się na wakacjach. Kiedy duńska para szybko zaprzyjaźnia się z holenderską rodziną w Toskanii, szybko przyjmują zaproszenie do odwiedzenia ich na wsi w Holandii. Co następuje to mistrzowski przykład niepokoju, nieustanny przepyw interakcji społecznych, które są po prostu nieco… dziwne. Film zwiększa zarówno napięcie jak i ukryte poczucie grozy z każdym pasywno-agresywnym komentarzem gospodarzy, świetnie satyryzując to, jak daleko pójdziemy, aby zachować pozory społecznej uprzejmości. „Być może to nie tak mieli”. „Może to jest tylko niedomówienie”. Para duńska próbuje wszystko wyjaśnić. Jednak film nigdy nie zrzeka się swojego duszącego uścisku, kulminując w głęboko niepokojącej scenie, która ostatecznie ujawnia, co gospodarze mają na celu – a jeszcze bardziej przerażająco, że jeszcze ciemniejszy horror czyha tuż za rogiem. (Tom Heyden)

Alamy

Sekwencja Góry Fuji w Czerwieni w Marzeniach (1990)

Ten film Akiry Kurosawy składa się z ośmiu krótkich części zainspirowanych snami reżysera. Najbardziej przerażający jest sen „Góry Fuji w Czerwieni”, w którym elektrownia jądrowa za słynnym wulkanem eksploduje. Jeden po drugim, jej reaktory wymykają się spod kontroli. Hordy krzyczacych ludzi biegają w panice. Mt. Fuji sam zaczyna powoli świecić czerwienią, jakby miał wybuchnąć. Scena zmienia się i tłumy znikają. Przy brzegu pozostaje tylko pięć osób, otoczonych porzuconymi rzeczami tłumów. Wsparłamiony mężczyzna, zastępca reżysera Kurosawy, pyta elegancko ubranego biznesmena, co się dzieje. Oczyściwszy okulary, biznesmen wyjaśnia, że tłumy biegną się topić, zanim promieniowanie ich zabije. Kiedy kolorowe fale dymu przemieszczają się nad kamienistą ziemią, biznesmen szczegółowo znudzony strachem i dystansujejącym się opisuje, co oznacza przerażające zachowanie każdej grupy promieniującego gazu dla ciała. Nigdy wcześniej film nie grał tak skutecznie na naszym strachu przed katastrofą środowiska. (Martha Henriques)

—

Jeśli ta historia ci się podobała,zapisz się na listę biuletynową The Essential List– wyselekcjonowany zestaw funkcji, wideoklipów i niezapomnianych wiadomości, dostarczony do twojej skrzynki dwukrotnie w tygodniu.

Dla więcej historii z dziedziny kultury z BBC, śledź nas naFacebookiInstagram.