Teraz wiemy na pewno, że na Wenus istnieją ogromne podziemne tunele wydrążone przez lawę – i są one zaskakująco szerokie i różnią się od tych na jakiejkolwiek innej planecie.
Nie budzi wątpliwości, że tunele lawowe – podziemne tunele wydrążone przez stopioną skałę – istnieją na Ziemi, Księżycu i Marsie. Mniejsze planety o niskiej grawitacji mają tendencję do tworzenia bardziej przestrzennych tuneli, częściowo dlatego, że ściany skalne są mniej podatne na zawalenie się przy słabszej grawitacji. Na Księżycu, na przykład, tunele są tak duże, że naukowcy zaproponowali ich wykorzystanie jako schronień dla astronautów, zapewniając osłonę przed surowym wiatrem słonecznym.
Naukowcy zauważyli tropiki tych tuneli na Wenus z dziur i zagłębień, które wydają się być tworzone na jej powierzchni, ale nie było jasne, czy są one spowodowane przez tunele lawowe pod nimi czy przez inne procesy geologiczne, takie jak od aktywnej linii uskoków.
Teraz Barbara De Toffoli z Uniwersytetu w Padwie we Włoszech i jej koledzy znaleźli bezpośrednie dowody na tunele lawowe na Wenus. Wydają się one być zaskakująco szerokie i o porównywalnej objętości do tych na Księżycu, pomimo że Wenus jest bardziej podobna do Ziemi pod względem masy i grawitacji.
,,Tunele lawowe na Ziemi mają mniejsze objętości, tunele na Marsie mają trochę większe objętości, a potem są tunele księżycowe, które mają jeszcze większe objętości – a potem jest Wenus, całkowicie zakłócająca ten trend, wykazująca bardzo, bardzo duże objętości tuneli” – powiedziała De Toffoli na Europejskim Kongresie Nauki w Helsinkach, we Finlandii, wcześniej w tym miesiącu. ,,To już sugeruje, że na Wenus jest prawdopodobnie coś więcej, co odgrywa istotną rolę.”
Korzystając z danych radarowych i mapowania z wcześniejszych misji, De Toffoli i jej zespół przeanalizowali, jak te dziury ułożyły się i jak były rozmieszczone niedaleko dużych wulkanów. Odkryli cztery jasne przykłady, które nie miały żadnego alternatywnego wyjaśnienia geologicznego, jak działalność tektoniczna. Dziury również pokrywały się z najbardziej stromą częścią zboczy wulkanów, w kierunku, w którym lawa by podążała, a stosunek ich głębokości do szerokości był zgodny z innymi znanymi tunelami lawowymi.
Niespodziewany rozmiar tych tuneli, w szczególności ich szerokość, sugeruje, że skrajne środowisko wenusjańskie, które jest bardzo gorące i pod wysokim ciśnieniem, może wpływać na sposób, w jaki stopiona skała porusza się pod powierzchnią, powiedziała De Toffoli, i nie jest uzależniona tylko od grawitacji jak tunele lawowe na innych planetach. „Z powodu bardzo wysokiego ciśnienia ogólnego następuje spłycenie tuneli, zamiast bardzo intensywnej erozji na dnie, która zwykle ma miejsce na innych planetach.
