Na jednym ze zdjęć widzimy Jael Monserrat Uribe w wieku 10 lat, stojącą na zboczu Parlamentu na wzgórzu podczas wizyty w Kanadzie, miejsca, którego zawsze pragnęła odwiedzić, ponieważ słyszała, że jest domem Kubusia Puchatka, powiedziała jej matka.
Ale to był inny świat.
Jacqueline Palmeros miała na sobie białą koszulkę z innym zdjęciem swojej córki podczas jednego z ostatnich środowych dni. W tej fotografii jest młodą kobietą; portret wizerunku z rączką przytrzymującą policzek, obwiedziony słowami „Jestem głosem mojej córki”.
Zdjęcie zostało użyte w plakacie osób zaginionych opublikowanym przez Prokuraturę Generalną miasta Meksyk po tym, jak zaginęła w wieku 21 lat, 24 lipca 2020 r. – jedna z dziesiątków tysięcy osób, które zniknęły w kraju targanym latami przemocy ze strony karteli i państwa.
To samo zdjęcie leży teraz na sercu betonu wyrzeźbionym w ziemi, jako pomnik dla Monserrat Uribe. Pomnik, z krzyżem i figurką Matki Boskiej, znajduje się w pobliżu miejsca, w którym znaleziono jej częściowe szczątki w listopadzie zeszłego roku, około 60 metrów w dół zbocza.
Szczątki ujawniły, że została postrzelona w głowę.
Palmeros wróciła na to miejsce, punkt widokowy zwany el Llano de Vidrio – Plains of Glass w Parku Narodowym Cumbres del Ajusco, górzystym i odległym regionie na południowym skraju miasta Meksyk, aby poszukać reszty ciała swojej córki.
„Jeśli Bóg zechce, chcę ją oddać całą, bo urodziłam kompletną córkę” – powiedziała Palmeros, założycielka kolektywu dla rodzin zaginionych o nazwie Una Luz en El Camino – światło na drodze.
„Chcę wiedzieć, co jej się stało.”
Nowa strategia poszukiwań
Kilkaset metrów dalej, pracując na skraju autostrady, która przecina park i wśród stromych wąwozów, pod drzewami sosnowymi, setki leśników, strażaków, antropologów fizycznych i członków kolektywu Palmero – matki nadal szukające swoich dzieci – używały tasaków, grabli, kosiarek i swoich rąk, aby czyścić roślinność i drążyć ziemię, metr po me…
