W czwartek, król Karol V Wielki i papież Leon XIV modlili się razem w Kaplicy Sykstyńskiej Watykanu, w pierwszym wspólnym nabożeństwie, w którym uczestniczył angielski monarcha i katolicki papież od czasu zerwania przez króla Henryka VIII z Rzymem w 1534 roku.
Łacińskie śpiewy i angielskie modlitwy rozbrzmiały w kaplicy, gdzie sześć miesięcy temu Leon został wybrany pierwszym papieżem z USA przez wszystkich kardynałów katolickich na świecie, przed freskami autorstwa Michała Anioła przedstawiającymi Chrystusa wydającego Ostatni Wyrok.
Karol, najwyższy gubernator Kościoła Anglii, zasiadł po lewej stronie Papieża przy ołtarzu kaplicy, gdy Leon i anglikański arcybiskup Stephen Cottrell poprowadzili nabożeństwo, w którym wystąpił Chór Kaplicy Sykstyńskiej i dwa chóry królewskie.
Mimo że Karol spotkał się z ostatnimi trzema papieżami, a też Janem Pawłem II i Benedyktem XVI odwiedzili Wielką Brytanię, ich poprzednie spotkania nigdy nie obejmowały wspólnych modlitw.
Karol i królowa Kamilla mieli również prywatne spotkanie z Leonem w czwartek rano.
’Uleczenie historii’
Wizyta Króla i Królowej Kamilli tak naprawdę miała być zaplanowana na wcześniejszy termin tego roku, ale została przesunięta po tym, jak papież Franciszek zachorował, a potem zmarł.
Karol zdecydowanie chciał odwiedzić Watykan podczas Świętego Roku 2025, co odbywa się raz na ćwierć wieku w celu uczczenia chrześcijaństwa. Wizyta umacnia więzi między Kościołem katolickim a Wspólnotą Anglikańską, pięć wieków po ich burzliwym rozstaniu.
„W tej niezwykłej chwili w miejsce tak wyjątkowe jak Kaplica Sykstyńska czuć mocne uczucie, że jest to rodzaj uzdrowienia historii,” powiedział agencji Reuters teolog kanoniczny z Opactwa Westminster, James Hawkey.
„To było niemożliwe zaledwie jedno pokolenie temu,” powiedział. „Reprezentuje to, jak daleko poszły nasze kościoły w ciągu ostatnich 60 lat dialogu.”
Cottrell, anglikański arcybiskup Yorku, zastępował Sarę Mullally w nabożeństwie w Kaplicy Sykstyńskiej. Niedawno ogłoszono, że zostanie ona pierwszą kobietą pełniącą funkcję arcybiskupa Canterbury, głowy duchowej Wspólnoty Anglikańskiej, ale nie objmie tego stanowiska dopóty, dopóki nie minie kolejny rok.
Po południu Król uda się do rzymskiej Bazyliki św. Pawła za Murami, jednej z czterech najbardziej czczonych kościołów w katolicyzmie, gdzie Leo zatwierdzi nadanie mu nowego tytułu „Królewskiego Koniagoglosa”, czyli brata, w przyległym opactwie.
Karol otrzyma również specjalne miejsce w apsydzie bazyliki. Drewniane krzesło, zarezerwowane na przyszłość tylko dla brytyjskich monarchów, ozdobione jest herbem króla i ekumenicznym mottem „Ut unum sint” (Aby byli jedno).
Król Karol modlił się obok papieża Leona w czwartek podczas ceremonii transmitowanej na żywo w mediach watykańskich. Król Karol, który jest głową Kościoła Anglii, został dołączony przez arcybiskupa Yorku Stephena Geoffrey’a Cottrela podczas tego historycznego wydarzenia.
Biskup Anthony Ball, oficjalny przedstawiciel Kościoła Anglikańskiego przy Watykanie, powiedział, że te wyróżnienia „pokazują zaangażowanie obu naszych Kościołów w pracę na rzecz wspólnej przyszłości.”
Buckingham Palace ogłosił w czwartek, że Karol zatwierdził również dwie brytyjskie odznaczenia dla Leona: ustanowienie go „Konnaglosem Papieskim” w Kaplicy św. Jerzego na Zamku Windsor i nadanie mu Krzyża Wielkiego Kawalerii Orderu Łaźni.
Rozłam za czasów panowania Henryka VIII
Kościół Anglii jest jednym z 46 autonomicznych kościołów z 165 krajów, które tworzą razem Wspólnotę Anglikańską.
Kościół katolicki, który liczy 1,4 miliarda wiernych, i Wspólnota Anglikańska, z 85 milionami wiernych, poprawiają swoje stosunki od lat 60. XX wieku.
Nauczania obu tradycji są zgodne w wielu kluczowych kwestiach, ale Kościół katolicki nie ordynuje kobiet i zazwyczaj nie pozwala księżom na śluby małżeńskie.
Rozłam między Kościołem katolickim a Kościołem Anglii został zformalizowany w 1534 roku, po tym, jak papież Klemens VII odmówił unieważnienia małżeństwa króla Henryka VIII z Katarzyną Aragońską.
Pragnienie Henryka posiadać męskiego dziedzica — i nową żonę, która może go dostarczyć — było bezpośrednim czynnikiem, ale inne czynniki również miały znaczenie, obejmujące przejęcie majątków kościelnych przez angielski królewski dwór i rozrost idei protestanckich w Anglii.
Kiedy Anglia wahała się między katolicyzmem a protestantyzmem za panowania córek Henryka, Marii I i Elżbiety I, setki katolików i protestantów były stracone ze względów wiary, często na stosie.
